دجّاله غوغا مي کند نيرنگ و اغوا مي کند
برخيز موعود اُمَم خود بين چه با ما مي کند
پر مي کند روي زمين از کفر شيطان لعين
توهين به قرآن و به دين بي ترس و پروا مي کند
ظلمت دل عالم کند چون شب دل آدم کند
از دين و ايمان کم کند ديني نو بر پا مي کند
گمراه کرده عالمي بي معرفت زو آدمي
هر ناکس و نا محرمي با او مدارا مي کند
با ساز خود رقصاند او تخم بدي افشاند او
هم منحرف گرداند او لغزش به دلها مي کند
دارد خود او آواي خود خود باشد او شيداي خود
با خالق يکتاي خود گويي که دعوا مي کند
خواهد مقام برتري با سحر و با جادوگري
بي ديني و پوچي گري بر مردم انشا مي کند
دارد سر و رويي عجب هر گوشه اي ساز و طرب
زير نقابي منتخب ذات خود اخفا مي کند
اغفال و نيرنگ آورد سيماي هفت رنگ آورد
صد گونه آهنگ آورد صد گونه امضا مي کند
هر گوشه جنگ و فتنه اي هر خانه شر و خدعه اي
از روي مکرش هديه اي مشمول خلها مي کند
پرورده جهل و کاهلي آورده خواب و تنبلي
شادي است در ظاهر ولي غم تا ثريا مي کند
در ظاهر افزون مي کند در باطن افسون مي کند
فرزانه مجنون مي کند خود جاي دانا مي کند
جرم و جنايت مي کند وان با کنايت مي کند
بيخود عنايت مي کند بي مورد افشا مي کند
دارد هزاران ادعا در خويش صد ساز و نوا
بسط دخالت از هوا تا عمق دريا مي کند
گاهي تزلزل مي کند گاهي تغافل مي کند
گاهي تنزل مي کند گه سوي بالا مي کند
گاهي به صد رنگ ولعاب آيد به چشمت چون سراب
گاهي بپيچد در نقاب امروز و فردا مي کند
امّيد واهي مي دهد گاه گناهي مي دهد
چون شب سياهي مي دهد ظلمت به هر جا مي کند
ياد خدا را مي برد صلح و صفا را مي برد
عشق و وفا را مي برد خود گفته حاشا مي کند
همواره باشد همدمي در دل نميدارد غمي
حس کمال آدمي با پوچي ارضا مي کند
شادي کاذب مي دهد افکار جاذب مي دهد
قلب مذاهب مي دهد عرفان مهيا مي کند
بيهوده احسان مي کند جن يار انسان مي کند
با حيله درمان مي کند با مي مداوا مي کند
آيد از او زشتي به دست اعمال نا زيبا و پست
انسان پوچ و خود پرست تقديم دنيا مي کند
دجّاله گشته بي حيا مهدي بيا مهدي بيا
اي آخرين منجي ما خود بين چه بلوا مي کند
