یک حس تازه کنج‏سرم تیر می‏کشد

یک حس تازه کنج‏سرم تیر می‏کشد

دیوانه می‏کند، و به زنجیر می‏کشد

 

هر نیمه شب، شکسته و گمراه می‏روم

هی رو به روی چشم خودم راه می‏روم

 

جا مانده‏ام، به این همه آدم نمی‏رسم

دیگر به گرد پای خودم هم نمی‏رسم

 

آه از کجاست این همه بوی خوش بهشت

 گویی کسی دو مرتبه نام تو را نوشت

 

چشمم دوباره داغ و مه‏آلود می‏شود

با جرم انتظار سرم دود می‏شود

 

از تو سرودن، آتش بر دامن است، مرد!

این بار هم که قرعه به نام من است، مرد!

 

یک صبحِ انتظار، تو را خواب دیده‏ام

من صد هزار بار، تو را خواب دیده‏ام

 

دیدم که آب در نظرم شعله می‏کشد

گویی زمین درون سرم شعله می‏کشد

 

دیدم جهان، درون خودش آب می‏شود

 فریادها به سمت تو پرتاب می‏شود

 

دستان التماس به سوی تو آمده است

یک دشت عطر یاس به سوی تو آمده است

 

دیدم که رودهای جهان گُر گرفته است

در چشم من زمین و زمان گُر گرفته است

 

این تکه پاره‏ها که به منقار کرکس است

دروازه ی شکسته بیت‏المقدس است

 

آه ای غربیه! دشت گلایل بگو کجاست؟

افسانه دریده کابل بگو کجاست؟

 

اطفال پا برهنه ی سرد پریده رنگ

یک مشت قلب ساخته از چوب و سرب و سنگ

 

هر صبح، مردمِ اسیر جنون خویش

صبحانه‏ای مرکب از نان و خون خویش

 

دنیا سراسر آتش و اجبار و خون و درد

موعود من دوباره به ساعت نگاه کرد ...