علی بن ابی حمزه، از ابی بصیر و او هم از امام باقرعلیه السلام :
حدیثی را نقل کردهاند که ما آن را مختصر کردهایم. در بخشی از این حدیث امام علیه السلام فرمودند: وقتی که قائم علیه السلام قیام کند، داخل کوفه شده و دستور به انهدام چهار مسجد(مسجدالحرام،مسجدالنبی،مسجدالاقصی،مسجد کوفه) میدهد تا آنها را به پایه اولیه شان میرساند. آنها را مانند عریش( منظور به دور از هرگونه تجمل و اسرافکاری ) موسی علیه السلام به صورت سایبان بازسازي میکند و دیوارهاي مساجد همه مثل زمان رسول خداصلی الله علیه وآله بدون کنگره خواهند شد. راههاي بزرگ و اصلی را تا شصت ذراع وسعت میدهد، هر مسجدي را که سر راه باشد تخریب میکند، هر پنجرهاي که به سمت راه باشد را میبندد و هر جوي [فاضلاب] و ناودانی که به راه میریزد را مسدود میکند. خداوند به فلک امر میکند که در زمان آن حضرت، آهسته حرکت کند، تا آنجا که یک روز در زمان ایشان مثل ده روز شماست و یک ماهش مانند ده ماه و یک سالش مساوي ده سال شما خواهد بود. بعد از آن، مدّت کوتاهی میگذرد تا اینکه ده هزار است. حضرت مردي از « یا عثمان یا عثمان » نفر از خارجیان و غلامان در دهکده رمیله علیه او قیام میکنند و شعارشان دوستانش را فرا خوانده و شمشیر خود را به گردنش حمایل میکند و به جنگ آنها میفرستد. او هم به طرف آنها بیرون میرود و با آنها جنگیده و حتی یک نفر آنها هم باقی نمیماند. سپس به طرف کابل شاه( شاید منظور افغانستان باشد ) میرود و آن شهري است که احدي غیر از حضرت علیه السلام نمیتواند آن را فتح کند. بعد متوجّه کوفه شده و در آنجا مستقر میشود و خانه اش در آنجا خواهد بود و خون هفتاد قبیله از قبایل عرب را [که با حضرت از در عناد و دشمنی وارد میشوند] میریزد.
غیبت طوسی؛فصل هشتم،ح498