تحولات فلسطین و خاورمیانه، از زاویه ای دیگر – بخش سی ام

بسم الله الرحمن الرحیم

در بخش قبل، به بررسی بخشی از روایت « موثقه جابر » در خصوص تحرکات « سفیانی » تا زمان ارسال یک لشکر به سمت « مدینه »، پرداختیم.

از این بخش از « روایت موثقه جابر » به بعد، به اتفاقات « حجاز » در روزهای پایانی قبل از ظهور و نیز ساعات ابتدایی ظهور امام مهدی (عج) پرداخته می شود.

با این حال، با توجه به این که چند موضوع مهم در روایت « موثقه جابر » مورد بررسی قرار نگرفتند و این اتفاقات، قبل از رخداد وقایع پایانی قبل از ظهور امام مهدی (عج) در حجاز، از جهات مختلف، حائز اهمیت می باشند، ابتدا به موضوعات مذکور می پردازیم.

همان گونه که مخاطبان محترم مستحضر هستند و در مقالات و کتب مختلف مهدوی نیز به آن برخورد کرده اند، 5 نشانه حتمی پیش از ظهور امام مهدی (عج) رخ وجود دارند که به احتمال قریب به یقین، در اصل این وقایع، بداً پیش نخواهد آمد، گرچه ممکن است کیفیت آن ها، مورد بداء و تغییر واقع شود. این نشانه ها عبارتند از: « خروج سفیانی، خروج یمانی، شهادت نفس زکیه، صیحه آسمانی و خسف بیداء ».

در این میان، مفصلاً به « سفیانی » پرداختیم و در ادامه نیز به « خسف بیداء » خواهیم پرداخت، لیکن قبل از بررسی ادامه روایت « موثقه جابر »، در چند بخش آینده، به بررسی « صیحه آسمانی »، و « شهادت نفس زکیه » ان شا الله خواهیم پرداخت.

ذکر یک نکته بسیار مهم: پرداختن به شخصیت « یمانی »، سیاست فعلی و مجموعه « وعده صادق » نیست و اصولاً تلاش خواهیم کرد که حداقل اطلاعات و تحلیل ها در خصوص این شخصیت « جلیل القدر » ارایه شود. بالاخص که با توجه به جایگاه والای وی در همراهی امام مهدی (عج) لو دادن ویژگی ها و مصادیق احتمالی وی، این شخصیت بزرگ را در خطر قرار خواهد داد. خوشبختانه احتمالاً مساله به آن سادگی که تصور می شود، نخواهد بود و شخصیت « یمانی » ان شا الله تا روزهای پایانی قبل از خروج، مستور باقی خواهد ماند. (شیادان و شیاطینی همچون احمدالحسن البصری که ادعای این جایگاه جلیل را دارند، گزافه گویان بی شرم شیطان صفتی بیش نیستند.)

ان شا الله در این بخش، به بررسی « صیحه آسمانی » و نکات آن می پردازیم.

همان گونه که مخاطبان ارجمند، مستحضر هستند، در بین روایات آخرالزمانی، انبوهی از روایات جعلی و ضعیف السند وجود دارند و بعضاً در خصوص برخی از نشانه ها، غلبه با روایات ضعیف می باشد، لیکن در موضوعات مرتبط با نشانه های « حتمی » ظهور، شرایط به مراتب بهتر بوده و حجم زیادی از « روایات صحیح السند » که محتوای آن ها نیز از یکدیگر حمایت می کنند، به چشم می خورند.

یکی از موضوعات مهم در « نشانه های حتمی »، مساله « صیحه آسمانی » است که روایات معتبر زیادی نیز در خصوص این « صیحه » وجود دارند. در روایت « موثقه جابر » و نیز در بخش های پایانی این روایت، از زبان امام مهدی (عج)، اشاره ای گذرا به « صیحه آسمانی » می شود و ایشان از این مساله، به عنوان یکی از اسناد حقانیت خود، بهره می برند که ان شا الله در قسمت های آتی، ذکر خواهند شد.

اما صیحه آسمانی ذکر شده در روایات، چند ویژگی مهم دارد:

الف) این « صیحه » یا « فریاد آسمانی »، فریادی جهانشمول است و هر فردی از « شرق » تا « غرب » عالم، آن را می شنود و طبق برخی روایات، هر فردی این صیحه را به زبان مورد تکلم خود می شنود!

در روایت « صحیحه زراره »، ۲۰۵ از امام جعفر صادق (ع) نقل شده که ایشان فرمودند:

« یک منادی به نام قائم (عج) ندا سر می دهد. گفتم: این ندا خاص است یا عام (برای عده خاصی است یا برای عموم مردم.) ایشان فرمودند: عام است و هر فردی به زبان خود آن را می شنود. »

کمال الدین صدوق، ص 610. بحارالانوار، ج 52، ص 205.

ب) این « صیحه آسمانی » به حقانیت « اهل بیت پیامبر (ص) » و راه و روش ایشان گواهی می دهد، اما « صیحه شیطانی » متعاقب آن می آید که راه و روش دشمنان « اهل بیت (ع) » را تبلیغ می کند و به همین دلیل افرادی که در دل مرضی دارند، ممکن است مجدداً گمراه شوند.

در روایت « صحیحه ابوحمزه ثمالی » به نقل از امام باقر (ع) چنین نقل شده است که فرمودند:

« در اول روز یک منادی از آسمان ندا سر می دهد که آگاه باشید حق با علی (ع) و پیروان اوست، سپس ابلیس که خدا او را لعنت کند، در آخر روز ندا سر می دهد که آگاه باشید حق با سفیانی و پیروان او است. آنگاه باطلان در مورد آن دچار شک و تردید می شوند. »

کمال الدین صدوق، ص 610.

ج) افرادی می توانند بین « صیحه آسمانی » و « صیحه شیطانی »، تفاوت قایل شوند که از قبل در خصوص این « صیحه آسمانی » شنیده اند، و نسبت به آن توجه دارند!:

در حدیث « صحیحه هشام بن سالم » از قول امام جعفر صادق (ع) چنین نقل شده است:

« دو صیحه خواهد بود. یک صیحه در ابتدای شب و یک صیحه در آخر شب.
بعد راوی گفت: عرض کردم چگونه دو صیحه است؟ فرمودند: یک صیحه از آسمان است و یک صیحه از ابلیس. عرض کردم: چگونه میتوان این دو را شناخت؟ فرمودند: کسی که پیش از وقوع آن، آن را شنیده باشد، (در مورد آن
شنیده باشد) آن را می شناسد. »

الغیبة للنعماني، ص 177.

همان گونه که در این روایت صحیحه ملاحظه می گردد، نقش شیعیان جهان، در تبلیغ جهانی مهدویت، بسیار جدی بوده و هر چه تبلیغات تشیع و بالاخص مهدویت، منجر به توجه و شناخت مردم جهان نسبت به این مقوله شود، ان شا الله در ممانعت از گمراهی مردم در روزهای سخت آخرالزمان و در زمان های نزدیک به ظهور، تاثیرات به سزایی خواهد داشت.

د) این « صیحه آسمانی »، به احتمال زیاد در شب 23 « ماه رمضان » رخ خواهد داد. در روایت « معتبر » دیگری از امام جعفر صادق (ع) در خصوص « صیحه آسمانی » چنین نقل شده است:

« از حارث بن مغیره از امام جعفر صادق (ع) چنین نقل شده است:

صیحه ای که در هر ماه رمضان خواهد بود، در شب جمعه بیست و سوم آن ماه است. »

بحارالانوار، ج 52، ص 204. (به نقل از کمال الدین صدوق)

ه) شدت و کیفیت این « صیحه آسمانی » به نحوی خواهد بود که صدای آن به همه افراد جهان در هر وضعیتی اعم از بیدار، خوابیده و … خواهد رسید!

در روایت « موثقه عبایة بن ربعی الاسدی » از امیرالمومنین امام علی (ع) نقل شده است که فرمودند:

« صیحه ای در ماه رمضان که بر اثر آن صیحه کسانی که در بیداری به سر می برند هراسان می شوند و کسانی که خوابند، بیدار می گردند و دختر جوان پرده نشین، از جایگاه خارج می شود.»

الغیبة اللنعماني، ص 173.

اما خلاصه آن چه که از روایات « صیحه آسمانی » بر می آید، بدین ترتیب جمع بندی می گردد:

« صیحه آسمانی » یکی از نشانه های « حتمی » ظهور امام مهدی (عج) خواهد بود که در ماه رمضان و احتمالاً 23 این ماه عزیز رخ داده و به عنوان یکی از شواهد حقانیت ظهور امام مهدی (عج) در طی ماه های آتی می باشد. این نشانه مهم ظهور، به عنوان اتمام حجتی بر تمام مردم جهان به شمار می رود، تا آن جا که حتی کسانی که کمتر با اجتماع ارتباط دارند (برای مثال دختران پرده نشین در روایات) نیز این « صیحه » را می شنوند تا فردای قیامت در پیشگاه خداوند متعال، کسی بهانه نیاورد که به دلیل نشناختن امام زمان (عج) و اهل بیت (ع)، در برابر سپاه حق ایستاده است!

اما در برابر این « صیحه آسمانی »، « صیحه شیطانی » نیز با فاصله زمانی کمتر از یک روز روی می دهد که احتمالاً طبق برخی روایات دیگر، شدت و کیفیت به مراتب کمتری دارد و بسیاری از محققین نیز این صیحه « شیطانی » را استعاره از تبلیغات رسانه های شیطانی تحت سیطره « ایلومیناتی » می دانند که با استفاده از « ابزارهای رسانه ای بین المللی » خود و حتی تکنولوژی های نوین همچون « هولوگرام سه بعدی » و « Blue Beam » و امثالهم، به مقابله و سمپاشی علیه « صیحه آسمانی » می پردازند و افرادی که « مرضی در دل دارند » و بعد از « صیحه آسمانی » کمی مردد می گردند، مجدداً با شنیدن « صیحه شیطانی » به وضعیت اولیه برگشته و به فساد و تباهی ادامه می دهند!

در روایت « موثقه جابر »، در خصوص زمان این صیحه در توالی « تحرکات سفیانی »، چیزی ذکر نشده است، لیکن به نظر می رسد با توجه به توالی سریع وقایع سرزمین « حجاز » بعد از ورود لشکر « سفیانی »، وقوع « صیحه » قبل از ورود سپاه « سفیانی » به « حجاز » باشد.

از سوی دیگر، ممکن است وقوع این « صیحه »، در ماه های قبل، نگرانی « سفیانی » را نسبت به وقایع « حجاز » بیشتر نموده و به همین دلیل ریسک دو تکه کردن لشکر خود را در زمان « حضور در عراق » و آمادگی برای مقابله با « سپاه خراسان »، بپذیرد. چرا که « صیحه آسمانی » را محرک بروز وقایع مهدوی در « حجاز » خواهد دانست و این خطری خواهد بود که نه « سفیانی » و نه حامیانش، به هیچ عنوان آن را نادیده نخواهند گرفت.

اما موضوع « صیحه آسمانی » به این « سادگی » که به نظر می رسد نیست و چندین نکته و بحث در دل خود دارد که به نظر نگارنده، نیازمند ایجاد کرسی های علمی بسیار دقیق و موشکافانه توسط تیمی مشترک از « حوزه » و « دانشگاه » می باشد. برخی از این نکات پیچیده، به شرح زیر می باشند:

الف) در روایات ذکر شده است که در یک شب (احتمالاً شب 23 رمضان)، همه مردم جهان، به صورت همزمان، صدای « صیحه آسمانی » را به زبان خود می شنوند.

اما نکته مهم این جا است که اولاً ممکن است تفاوت تقویمی بین اهل سنت و نیز بین خود شیعیان بر سر روز قمری مربوطه، وجود داشته باشد. به نحوی که در یک زمان معین، برخی از کشورهای اسلامی، آن روز را روز 23 رمضان و برخی از مناطق دیگر، روز 22 رمضان محاسبه کرده باشند.

از سوی دیگر، کره زمین و پهناوری سرزمین ها و قاره های آن، شرایط را به نحوی ایجاد کرده است که وقتی در یک ناحیه مثلاً اندونزی « شب » می باشد، در جای دیگری در مراکش، هنوز « روز » می باشد! فلذا اگر « صیحه آسمانی » دقیقاً در یک لحظه معین در تمام جهان رخ دهد، برخی از مردم جهان، این صیحه را در « روز » و برخی دیگر در « شب » خواهند شنید!!!

یقیناً « صیحه آسمانی » رخ خواهد داد و تمام مستندات « روایی » و « منطقی »، بر وقوع آن دلالت دارند، لیکن باید توضیحاتی برای مقوله « اختلاف ساعات » و اختلاف « تقویم ها » وجود داشته باشد.

مثلاً ممکن است زمان مرجع مد نظر « روایات »، زمان « مکه مکرمه » باشد و اطلاق کلمه شب « 23 ماه رمضان »، با توجه به محوریت تقویم « مکه » برای زمان مذکور باشد.

یا ممکن است واقعه « صیحه آسمانی » برای ملل مختلف، مثلاً راس ساعت 10 شب رخ دهد، اما 10 شب اندونزی، با 10 شب مکه، با 10 شب نیویورک، یک لحظه نیستند و ممکن است در هر منطقه جغرافیایی و زمانی، در یک زمان خاص، اما در مناطق مختلف، نسبت به یکدیگر، با فاصله رخ دهد.

همچنین ممکن است مکانیسم ناشناخته ای برای تحقق این اتفاق وجود داشته باشد که امروز از آن بی خبریم و برخی از این مکانیسم های شگفت انگیز در ذیل مباحث « نسبیت عام و خاص » فیزیک جدید در خصوص « زمان »، امروزه تا حدی شناخته شده اند. علی ای حال هر چه هست، و با هر مکانیسمی که دخیل باشد، کلیه مردم جهان، باید این « صیحه آسمانی » را در روز موعود، بشنوند تا اتمام حجتی بر همه ابناء بشر باشد.

مخاطبان ارجمند به این نکته توجه داشته باشند که اصولاً نمی توان « صیحه آسمانی » را صرفاٌ به ممالک شیعی و حتی اسلامی محدود کرد و طبق روایات، دامنه این « صیحه »، صیحه ای جهانی بوده و ماموریت آن، اتمام حجت بر تمام انسان ها است. بنابراین توضیحات ارایه شده در خصوص زمانبندی این « صیحه »، باید به جهانشمول بودن آن توجه داشته باشند.

ب) در خصوص « صیحه شیطانی » که بعد از « صیحه آسمانی » منتشر می شود، فاصله چند ساعته ای وجود دارد. به نحوی که برخی از روایات، زمان « صیحه آسمانی » را ابتدای « روز » و یا ابتدای « شب »، و زمان « صیحه شیطانی » را « انتهای روز » یا « انتهای شب » ذکر کرده اند.

این فاصله زمانی، منشاء زمینی و غیر آسمانی بودن « صیحه شیطانی » را تقویت می نماید احتمالاً چند ساعتی که بین دو « صیحه » وجود دارند، فرصتی برای « تجدید قوا »، « برنامه ریزی »، و « اجرا » در اختیار اصحاب « شیطان » و دشمنان « دین خدا » می گذارد و آن ها با این فرصت به وجود آمده، تلاش خواهند کرد تا تاثیرات مثبت به وجود آمده توسط « صیحه آسمانی » را بر « قشر خاکستری » از بین ببرند!

ج) گرچه در روایات « صحیح السند » در خصوص وقوع « صیحه آسمانی » در شب « 23 ماه رمضان » که برخی روایات آن را نیز شب جمعه دانسته اند، مطالبی ذکر شده است و یقیناً باید مورد توجه قرار گیرند، اما با تدبر در موضوع « مهدویت »، باید به این نکته توجه کرد که اگر از یک سری زمان های خاص برای پیش بینی نزدیکی « ظهور » استفاده کنیم، ممکن است با اصل و جوهره مهدویت که آمادگی همیشه برای ظهور است، کمی دچار چالش شویم! برای مثال اگر صرفاً انتظار داشته باشیم که سال ظهور در زمانی باشد که « 23 ماه رمضان » آن سال، با شب « جمعه » همزمان شود، آن گاه با نگاهی به تقویم ها درخواهیم یافت که این واقعه، هر چند سال رخ خواهد داد و بعضاً در هر دهه، یک یا دو سال، چنین تقارن زمانی رخ دهد و شب جمعه آن سال، منطبق بر « 23 ماه رمضان » باشد! پس تکلیف بقیه سال ها چه می شود؟! برای مثال اگر ببینیم که تا 5 سال دیگر ممکن است چنین چیزی در تقویم رخ ندهد، مهدویت و انتظار را تعطیل کنیم و انتظار ظهور امام زمان (عج) را در این چند سال نکشیم تا دوباره 5 سال بعد که شب جمعه ای منطبق با « 23 رمضان » دارد، دوباره بساط انتظار ظهور را پهن کنیم؟!!!!

پس تکلیف آمادگی دایمی برای ظهور چه می شود؟

در این زمینه نیز یقیناً محققین و علما و فضلای « حوزه » و « دانشگاه » باید به بحث و کنکاش عمیق بپردازند تا بتوان نتایج دقیق تری گرفت. با این حال نظر نگارنده این سطور این است که گرچه کماکان باید شب « جمعه » منطبق بر « 23 ماه رمضان » را به عنوان زمان محتمل تر « صیحه آسمانی » در نظر گرفت، لیکن نشانه های حتمی همچون « صیحه آسمانی » در اصل خود بداء ناپذیرند، لیکن در جزییات آن ها ممکن است بدأ حاصل شود و تغییراتی رخ دهد و برای مثال « صیحه آسمانی » در 23 ماه رمضان، اما در زمانی غیر از « جمعه » رخ دهد و البته دست خدا بر هر کاری باز است. گرچه این ها همگی بحث هایی تحلیلی هستند و باید با دیده نقد و اما و اگر به آن ها نگریست.

در کل می توان دریافت که گرچه « صیحه آسمانی » یکی از نشانه های مسلم و « حتمی » ظهور امام مهدی (عج) می باشد و یکی از ابزارهای اتمام حجت خدا بر مردم و به عنوان نشانه ای بر حقانیت نهضت جهانی « امام مهدی (عج) » خواهد بود، لیکن شناخت ابعاد مختلف این « صیحه »، نیاز به مطالعات جدی بین رشته ای « حوزه » و « دانشگاه » دارد.

این نشانه ظهور یقیناً رخ خواهد داد و در کنار وقایع دیگری همچون « شهادت نفس زکیه »، زمینه را برای آغاز قیام مهدوی در « مکه مکرمه »، فراهم خواهد نمود.

ان شا الله در قسمت های آتی، در خصوص سایر نشانه های مهم ظهور، بحث خواهیم نمود و بعد از بیان این تمهیدات، به ادامه روایت « موثقه جابر » در خصوص وقایع « حجاز » در زمان نزدیک به « ظهور » و زمان آغاز « نهضت جهانی مهدوی »، خواهیم پرداخت.

پایان بخش سی ام

تحلیل و بررسی: خادم الامام (عج)

ادامه دارد …