امام صادق عليه السّلام درباره برخورد بعضى از علما و پيروان آنها با امام عصر روحى له الفداء چنين مى فرمايد:
دشمنان روزهاى اول قيام حضرت مهدى عليه السّلام مقلدان و پيروان فقها هستند؛ چون مى بينند احكامى كه از طرف آن حضرت صادر مى شود برخلاف فتواى پيشوايان آنهاست . نه تنها مقلدان فقها دشمن امام عصر هستند بلكه خود فقها هم اگر آن حضرت قيام به شمشير نكرده بودند و قدرت در دستشان نبود هر آينه فتواى كشتن آن سرور را صادر مى كردند، اما چون آن حضرت با شمشير برنده و دست بخشنده ظهور مى كند، از روى ترس و به طمع مقام اظهار ايمان و پيروى از او مى كنند و خلاف آن را در دل پنهان مى دارند. هنگامى كه خروج كند دشمن آشكارى بجز فقها ندارد. امام و شمشير برادر هستند (كنايه از اينكه در همه جا و با همه كس از موضع قدرت سخن مى گويد).
روزگار رهایی،ص515
