درباره اوضاع و احوال آخرالزمان از رسول اكرم صلى الله عليه و آله روايت شده است كه فرمودند:
زمانى بر امت من بيايد كه مردم داراى آراء مختلف خواهند شد و از هواها و خواهشهاى نفسانى پيروى مى كنند و قرآن را با آواز و مزامير و به صورت غنا مى خوانند بدون اينكه از خداوند ترسى داشته باشند. خداوند بزرگ در سايه خواندن قرآن به آنها اجرى نخواهد داد بلكه آنها را لعن مى كند (چون به قرآن عمل نمى كنند). پس، در چنين عصرى ترانه ها و ساز و آواز آدميان را به طرب مى آورد آنچنانكه نفسهايشان گويى در طرب مى آيد و لذت و شيرينى قرآن خواندن از آنها گرفته مى شود. اين دسته از مردم از ثوابهاى اخروى بى بهره اند. در اين موقعيت بيگناهان را زياد مى كشند، هرج و مرج بالا مى گيرد و اجتماع عرب خودسر مى شود (هر كارى كه خواستند انجام مى دهند و در مقابل دستورهاى دين بى تفاوت مى شوند)، مردها به مردها اكتفا مى كنند (از نظر جنسى) و زنها به زنها قناعت مى ورزند در فجور. ساز و آواز در ميان آنها رواج مى يابد و در مجامع خودشان از آن استفاده مى كنند و كسى آنها را نهى نمى كند بلكه تشويق مى شوند، با اينكه يكى از گناهان كبيره است كه كبيره بودنش بر آنها پوشيده است، پس اى واى بر آنها از جزا دهنده روز رستاخيز. و شفاعت من به آنها نخواهد رسيد و كسى كه راضى به اعمال بد آنها باشد و آنان را از اين عمل نهى نكند نيز در روز قيامت پشيمان شود (البته پشيمانى ديگرى سودى نخواهد داشت) و من بيزارم . در چنين جامعه اى زنها براى خود تشكيل مجلس مى دهند (كنفراس تشكيل مى دهند) و جمعيتهاى زيادى به راه مى اندازند، به نحوى كه زنها در آن اجتماعات براى سرگرمى است و در مسير غير رضاى خداوند انجام مى شود. پس چون اين مردم را با اين كيفيت ديديد از آنها فاصله بگيريد و اگر مى توانيد آنها را نهى كنيد و از ايشان بترسيد براى خدا؛ زيرا اين جمعيت در حال جنگ با خدا و رسول او هستند و خداوند و رسولش از آنها بيزارند.
نوائب الدهور،ص170
