امیرمؤمنان (ع) وضع مؤمنین را در عصر غیبت چنین تشریح می فرماید:
امر خدا واقع نمی شود مگر بعد از آنکه شما مؤمنان در میان مردم از مردار هم خوارتر و زبون تر باشید. از بازگشت روزگار و قطع ارحام و به کار گرفتن خردسالان، امیدوار فرج باشید. و آن هنگامی است که یک ضربت با شمشیر براي مؤمن از به دست آوردن یک درهم از طریق حلال آسانتر باشد، وآن هنگامی است که شما مست می شوید ولی نه از شراب، بلکه از ناز و نعمت، در آن زمان بدون اینکه ناچار باشید سوگند یاد می کنید، و بدون اینکه ضرورت ایجاب کند دروغ می گوئید. و آن
هنگامی است که بلاها بر پشت شما سنگینی کنند، آنچنانکه جهاز تر بر کوهان آن سنگینی می کند. آه چه رنج و اندوه طولانی! وه چه امید طول و دراز.
(نهج البلاغه126:2/بشاره الاسلام:83/منتخب الاثر:314/ینابیع الموده94:3)
