کرامات و عنایات آستان مقدس حضرت معصومه(س) همواره شامل حال خاص و عام بوده است، از بزرگانی همچون ملاصدرا، آیت‌الله بروجردی گرفته تا آن مسلمان عاشقی که از دور افتاده‌ترین کشور اسلامی به عشق زیارت به حریم قدس او راه یافته است.
در روز اول ذی‌القعده سال 173 هجری قمری در شهر مدینه در خانواده هفتمین پیشوای شیعیان امام موسی کاظم(ع)، مولودی پا به عرصه گیتی نهاد که پیش از ولادتش جد بزرگوارش جعفر صادق آل محمد(ص) ولادتش را نوید داده بود، آری! حضرت معصومه(س) دارای چنان شخصیت رفیع و مقام والا است که ائمه معصومین(ع) از این بانو، با جلالت و تکریم یاد کرده‌اند و حتی پیش از ولادت آن حضرت نام او بر لسان بعضی از ائمه(ع) آمده و از مقام والای ایشان سخن گفته‌اند.(1)
*شمه‌ای از معنویت کریمه اهل بیت
به مناسبت سالروز ولادت سراسر نور و سرور شفیعه روز جزا کریمه اهل بیت(ع) در ادامه به بعضی از خصوصیات معنوی دختر باب الحوائج(ع) اشاره می‌کنیم:
1. شرافت خانوادگی: او ماه تابانی است که از برج امامت طلوع کرده و در آغوش امامت تربیت یافته و قنداقه امامت را نیز در دامن خود پرورش داده است و همه نیاکان او مشعلداران امامت، پرچمداران هدایت، اسوه‌های فضیلت و استوانه‌های ولایت هستند.
2. عبادت: یکی از عالی‌ترین نمونه‌های عبادت و بندگی خدا از خاندان ولایت و امامت، عبادت کریمه اهل بیت(ع) است، او با عبادت و شب زنده‌داری 17ه روزه در واپسین روزهای عمر شریفش در قم گوشه‌ای از یک عمر عبودیت و خضوع خود در برابر ذات پاک الهی را نشان داده است.(2)
3. محدثه بودن آن حضرت: از ویژگی‌های حضرت معصومه(س) آن بود که به علوم اسلام و آل محمد(ص) آگاهی داشت و آن حضرت از جمله راویان حدیث است.
4. لقب معصومه: مقام عصمت عالی‌ترین مقام معنوی و پاکی است، آن حضرت به این مقام در سطح پایین‌تر از 14 معصوم دست پیدا کرده بود.
5. شفاعت گسترده: طبق روایات وارده حضرت معصومه(س) شفیعه بزرگ محشر است.
6. زیارت‌نامه مأثور و مخصوص: یکی از شواهد عظمت استثنایی حضرت معصومه(س) زیارتنامه‌‌ای است که از امام رضا(ع) صادر شده است، حضرت فاطمه معصومه(س) معصوم نیست، ولی زیارت‌نامه‌اش از معصوم است.
7- کرامات و عنایات آستان مقدسش همواره شامل حال خاص و عام بوده است، از بزرگانی همچون ملاصدرا، آیت‌الله بروجردی گرفته تا آن مسلمان عاشقی که از دور افتاده‌ترین کشور اسلامی به عشق زیارت به حریم قدس او راه یافته، همگی مورد لطف و عنایت کریمانه حضرت قرار گرفته‌اند.
کراماتی مانند شفای دست آیت‌الله اراکی، شفای چشم طلبه نخجوانی، شفای مرض مرد نصرانی که در بغداد زندگی می‌کرد و…
*فراز و نشیب‌های زندگی حضرت فاطمه معصومه(س)
طبق اسناد به دست آمده ولادت آن حضرت را در مدینه و در سال 173 هجری قمری نقل می‌کنند.(3) هنوز بیش از ده سال از عمر شریف حضرت معصومه(س) نگذشته بود که پدر بزرگوارش را از دست می‌دهد و تحت تربیت امام رضا(ع) برادر بزرگوارش قرار می‌گیرد، با گذشت یک سال از اقامت اجباری امام رضا(ع) و ولایتعهدی در خراسان، حضرت معصومه(س) برای زیارت برادرش به مقصد خراسان حرکت می‌کند، وقتی به شهر ساوه می‌رسند بیمار و رنجور شده و به قم منتقل می‌شوند و مدت 17 روز در قم و در سرای موسی بن خزرج به عبادت مشغول شده و بعد از این مدت دارفانی را وداع می‌گویند.(4)
به طور قطع می‌توان گفت: شهر قم اولین مرکز تشیع در ایران بوده است و سابقه تشیع آن به آخر قرن اوّل هجری باز می‌گردد. و به طور کلی قم از همان اسلام مورد توجه ائمه(ع) بوده است و از این شهر به عنوان حرم و عشّ (پناهگاه) اهل بیت یاد کرده‌اند، بعد از دفن حضرت معصومه در این شهر توجه علویان و سادات نسبت به قم فزونی یافت و در اعصار مختلف قلب جهان تشیع در قم می‌تپید و علوم مختلف اهل بیت(ع) در این شهر ترویج و تبلیغ می‌شد.
امروزه هم شهر مقدس قم بسان ستاره‌ای درخشان در آسمان تشیع می‌درخشد و در هیچ جای دنیا شهری با این ویژگی‌ها وجود ندارد. وجود پر ثمر هزاران عالم و دانشمند تراز اوّل شیعی، حوزه علمیه عظیم و گسترده برای بسط و گسترش علوم مختلف شیعی، توجه هر ساله میلیون‌ها عاشق اهل بیت(ع) به این شهر، برگزاری مراسمات مذهبی ناب شیعی، این شهر را به قلب تپنده جهان تشیع در دنیا تبدیل کرده است. وجود مرقد مطّهر و منور حضرت معصومه و رونق مسجد جمکران سرمایه‌ای گرانبها در جهت افزایش برکات این شهر است.
قم، شهری است که از نظر آب و هوا و مناظر طبیعی در سطح بسیار پایینی قرار دارد. امّا به برکت بانوی بزرگوار در مدت زمان کوتاهی این شهر به شهری علمی، فرهنگی، و اقتصادی تبدیل شد و از نظر اجتماعی و زیست شهری، به یکی از کلان شهرهای ایران مبدل گشت، پس از مدتی به خاطر هجوم شیفتگان اهل بیت(ع)، این شهر به استانی مستقل تبدیل شده و از رونق اقتصادی و علمی فرهنگی بسیار بالایی برخوردار است.
*پی‌نوشت‌ها:
1. قمی، عباس، سفینة البحار، ج 2، ص 276. و علامه مجلسی، محمد تقی، بحار الانوار، ج 6، ص 216.
2. حسن بن محمد قمی، تاریخ قم، ص292.
3. نمازی، علی، مستدرک سفینه، ج 8، ص 257. و کلینی، اصول کافی، انتشارات ولی عصر، ج 2، کتاب الحجة.
4. مفید، الارشاد، ج 2، ص 242. و کتاب قم، چاپ مجلس، ص 213.
فارس
