با مراجعه به آموزه‌های اشو، مشاهده می‌شود که وی عشق را محور اصلی تعالیم خود قرار داده و به همین دلیل در بین عده ای از مردم جهان مقبولیتی یافته است. در واقع نظریه اصلی او و نوآوری بزرگش این است که عشق جنسی و مراقبه را به هم آمیخته، ترکیبی از این دو را برای تأمین معنویت بشر دنیایی این روزگار پیشنهاد می کند.
عشق جنسی و مجازی در آموزه‌های اشو، چه تفاوتی با دیدگاه اسلام دارد؟ آیا عشق مجازی می‌تواند، پلی برای رسیدن به عشق حقیقی قرار گیرد؟
با مراجعه به آموزه‌های اشو، مشاهده می‌شود که وی عشق را محور اصلی تعالیم خود قرار داده و به همین دلیل در بین عده ای از مردم جهان مقبولیتی یافته است. در واقع نظریه اصلی او و نوآوری بزرگش این است که عشق جنسی و مراقبه را به هم آمیخته، ترکیبی از این دو را برای تأمین معنویت بشر دنیایی این روزگار پیشنهاد می کند.
اما مسئله‌ای که در اینجا لازم است به آن پرداخته شود، تفاوت دیدگاه اشو، با دیدگاه اسلامی می‌باشد.
بدون تردید در روابط جنسی عاشقانه نیز خداوند حضور دارد همانطور که همه جا هست، و اگر این رابطه مورد رضای او باشد می‌تواند پل ارتباط با او باشد. بنابراین لازم است برای جدا کردن و برجسته کردن نکات مثبت اندیشه او و اشکالات وارد شده بر تعالیم‌اش، به تبیین یک دیدگاه اسلامی فراموش شده دربارة عشق مجازی می پردازیم و آن عشق جنسی در روابط زناشویی در نظام تربیتی عرفان اسلامی است.
نگرش اسلام به عشق مجازی در دو طرح پیدایی و پایایی مورد تحلیل قرار می‌گیرد.به طور کلی عشق مجازی در دو مرحله یا دو طرح مختلف راه دست‌یابی به عشق حقیقی را هموار می‌سازد. طرح اول به هجران می‌انجامد و طرح دوم با وصال آغاز می‌شود. در اولی باید عشق را مهار کرد و پنهان داشت، دومی را باید با مهارت آشکار نمود و بر آن پایداری ورزید. اولی برای کشف و گزینش عشق حقیقی است و دومی برای تمرین حفظ و نگهداری آن. اولی به جنسیت ربطی ندارد اما دومی میان دو جنس مخالف صورت می‌گیرد.
با اینکه در تعالیم اسلام هر دو مدل عشق مجازی مورد توجه بوده و بر مدل دوم بیشتر تأکید شده؛ اندیشمندان جهان اسلام اما بیشتر بر عشق مجازی در طرح نخست تأمل ورزیده، عشق بدون شهوت را گذرگاه عشق حقیقی دانسته‌اند.۱ و عشق مجازی در طرح دوم را کمتر در رابطه با عشق حقیقی تبیین کرده، فقط توصیه‌های اخلاقی درباره‌اش ارائه داده‌اند. و فضای عرفانی ازدواج و زناشویی و عشق جنسی را شفاف نکرده‌اند. در این خلاء بینشی اندیشه‌های خام و خالی از حقیقت بازار گرمی پیدا کرده، رویاروی دین و فطرت می‌ایستند و هوس‌رانی را به نام عرفان و معنویت ترویج می‌کنند.
بدون تردید در روابط جنسی عاشقانه نیز خداوند حضور دارد همانطور که همه جا هست، و اگر این رابطه مورد رضای او باشد می‌تواند پل ارتباط با او باشد. اما این حضور را چگونه می‌توان درک نمود و با او ارتباطی پویا و متعالی برقرار کرد؟
متاسفانه، خلاء پاسخ به این پرسش زمینة هرزنگاری‌هایی به نام عرفان شده است و افرادی چون اشو در این زمینه، سعی کرده‌اند تعالیم خود را به مخاطب خود القاء کنند و بین سکس با معنویت رابطه برقرار نمایند.
فرآوری و تنظیم مطلب : سایت رهبران شیعه
