شور عشق او چه غوغا ميکند
عالمي را بي سراپا ميکند
آتش عشق است که در جانها فکند
کاين چنين هنگامه برپا ميکند
بي محبت بي کشش بي شور عشق
ني دلي آهنگ مولا ميکند
شور عشقش آدمي را جان دهد
روح او را پاک و والا ميکند
صيقلي بخشد ضمير آدمي
عشق او آيينه زيبا ميکند
از تمام ملک و کالاي جهان
وصل دلبر را تمنا ميکند
بر تمناي وصال يار خويش
اين دلم هر دم خدايا ميکند
بر دعاي يار و نزديکي وصل
دل دو دستش سوي بالا ميکند
خواهد از ايزد جمال دلستان
با خداي خانه نجوا ميکند
بهر تشريف قدمهاي عزيز
خانه دل را مهيا ميکند
مدعي خواهد تو را از بهر خود
منکر عشق است و حاشا ميکند
