گویا زبان ِبی زبان ِواژه هاییمثل غزل با شعر ِدلها آشنایی
ای روح ِسرگردان ِ"عاشق" باورم نیستمی بینمت اما نمی دانم کجایی
من در حضور ِغیبتم محبوسم اماتو در بسیط ِبحر ِاشعارم رهایی
بهتر بگویم من ز تو آکنده هستماز جان به جز تو در تنم نی رد پایی
حس می کنم بی تو غزلهایم عقیم استکی مریم ِشعر ِمرا رخ می نمایی
باید غزل های غریبی گفته باشیاینسان که با فرهنگ ِدلها آشنایی
می شد بمیرم تا زتو غایب نباشمهم می شود من زنده باشم تا بیایی
ای سبز باورتر زهرچه سبز روشنای آبی ِاحساس ای رنگ خدایی
از شاهباز شعر چشمانت عجب نیستکاینسان زپشت پرده هم دل می ربایی
مثل سکوت ِبیستون پر شور و زخمیمثل صدای ِخسته ی فرهادهایی
ای ناخدای ِبا خدای ِبحر پیمادر وادی ِحیرت چو خضر ِرهنمایی
نذر ِضریح ِچشم ِتو الماس جاریاز چشم ِبیمارت عنایت کن شفایی
زنجیره ی دلهای عاشق نذر گامتزیرا کلید قفل ِمشگل های ماییمحمد علی جعفریان (عاشق) 
