مجتبی روشن روان
در نامه‌های مردم کوفه وفا مجوی
در سینه‌ی خرابه‌ی اینها صفا مجوی
آقای بیکسان بنگر بیکسی من
در کوچه‌های کوفه یکی آشنا مجوی
اینجا تنور خانه فقط گرم آتش است
در سفره‌هایشان نمکی جز جفا مجوی
رفته ز یاد قصه ی باران کوفه آه…
در دست پر ز سنگ یتیمان، دعا مجوی
بهر رسیدنت همه گویند: العجل
اما میان سینه‌ی یک تن بیا مجوی
ای ارشد قبیله‌ی هاشم فدای تو
جز خون برای موی سفیدت حنا مجوی
فکر اسیری حرمت جان من گرفت
در دیده‌ی حرامی اینان حیا مجوی
