اول نماز حسین(ع) بعد عزای حسین(ع)
گفت : یادمان باشد:
اول نماز حسین، بعد عزای حسین.
اول شعور حسینی، بعد شور حسینی.
محرم وصفر زمان بالیدن است نه فقط نالیدن.
بساطش آموزه است نه موزه.
تمرین خوب نگریستن است نه فقط خوب گریستن…!!!
السلام علیک یا ابا عبدالله
گفتم: درعجبم
– چگونه تصور کردید نمازحسین (علیه السلام) را منهای عزای حسین (علیه السلام) ؟
اگر عزادار حسین (علیه السلام) نباشی نمازت قبول نیست!! چه بسیار سنی که نمازباطل میخواند!! عزادار فرزند رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم) نباشی و دستور او را به نماز اجرا کنی؟؟
– چگونه بین شور درعزای حسین(علیه السلام) و شعور حسینی جدایی انداختی و یکی را اول و دیگری را دوم قراردادی؟؟
اگردر سینه ات شور وحرارت حسین (علیه السلام) نباشد، که هرگز خاموش نمی شود،ایمان نداری و شعور دینی دراین قلب راه ندارد بلکه هرچه علم بیشترباشد سیاهی و قساوت چنین قلبی بیشتراست.!!
– اگر بر عزای شهادتِ میزانِ حق و باطل ننالی ، به چه چیز خود می بالی وبا چه چیز می خواهی ببالی؟
– اگر از دانشگاه عاشورا درس نگیری دنبال کدام آموزه خواهی رفت وآموزه چه کتابی تورا به کمال خواهد رساند؟
– اگرچشمت اشک ریختن وگریستن بر مصایب مظهر حق و خوبی و جلوه خدا در زمین را نیاموخته باشد ، نگریستن به چه چیز برایت سعادت می آفریند؟
“السلام علیک یاغریب یا مظلوم یا شهید یا ابن رسول الله صلوات الله علیکم
