امام صادق (ع) در لوح مادرش حضرت فاطمه زهرا (س) یک حدیث طولانی مشاهده نمود که خداي تبارك و تعالی حال مؤمنین را در عهد غیبت حضرت ولی عصر (عج)وصف نموده است که فرازي را از آن در اینجا می آوریم :
دوستان او در زمان غیبتش خوار و زبون می شوند، سرهاي آنها چون سرهاي ترك و دیلم هدیه فرستاده می شود، آنها کشته می شوند، سوزانیده می شوند، و تا زنده هستند با ترس و وحشت و
اضطراب زندگی می کنند. زمین از خون آنها گلگون می شود، ناله و فریاد در میان زنهاي آنها آشکار می شود، آنها دوستان واقعی من هستند. من به وسیله آنها امواج فتنه هاي تیره و تار را که چون
تیرگی در شب در افق زندگی ظاهر می شود، دفع می کنم، و به وسیله آنها اضطرابات را رفع می کنم و سختیها و گرفتاریها را کشف می کنم.«بر آنهاست صلوات و رحمت از پروردگارشان و انها هستند هدایت یافتگان».
(عیون الاخبار 35:1/معانی الاخبار:373/بشاره الاسلام:12-14/منتخب الاثر:135/جامع الاخبار:23)
*«سوره مبارکه بقره،ایه:157»
