حضرت علی (ع) میفرمایند:
هنگامی که امام غائب از نسل من، از دیده ها پنهان شود و مردم با غیبت او از حدود شرع بیرون روند، و توده مردمان خیال کنند که حجت خدا از بین رفته و امامت باطل شده است!! سوگند به خداي
علی (ع) در چنین روزي حجت خدا در میان آنهاست، در کوچه و بازار آنها گام بر می دارد و برخانه هاي
آنها وارد می شود و در شرق و غرب جهان به سیاحت می پردازد و گفتار مردمان را می شنود و بر
اجتماعات آنها وارد شده سلام می فرماید. او مردمان را می بیند ولی مردم تا روز معین و وقت مقرر او را نمی بینند، تا جبرئیل میان آسمان و زمین بانگ برآورد و ظهور او را اعلام کند.
(بشاره الاسلام:37/غیبت نعمانی:72)
