محمّد بن یعقوب گفت: حدیث کرد ما را محمّد بن یحیی و احمد بن ادریس از حسن بن علیّ کوفیّ و او از علیّ بن حسّان و او از عبد الرّحمن بن کثیر و او از مفضّل بن عمر که گفت:
شنیدم ابا عبد اللَّه (امام صادق) علیه السّلام میفرمود: صاحب این امر را دو غیبت است که در یکی از آن دو بسوي خانوادهاش بازمیگردد و در دیگري گفته میشود هلاك شد، در کدام بیابان پا نهاد. گفتم: چون چنین شود چه بکنیم؟ فرمود:اگر ادّعاکنندهاي ادعا کرد از او آن مطالب بزرگ را بپرسید که مانند او پاسخ آنها را تواند داد.
توضیحات:در کافی چنین است: هر گاه ادّعاکنندهاي مدّعی امامت شد از او چیزهائی بپرسید که مانند او پاسخ آنها را تواند داد ومقصود از (مانند او) یعنی کسی که ادّعاي امامت کند و در ادّعایش صادق باشد.
غیبت نعمانی،باب10،فصل3،ح9
