امیرمؤمنان (ع) به هنگام گفتگو از یاران حضرت حجت(عج) میفرمایند:
آنها قومی هستند که با صبر و شکیبایی خود بر خدا منت نمی نهند، و جانبارزي خود را در راه حق بزرگ نمی شمارند، هنگامی که حادثه اي روي دهد و زمینه یأس پیش آید، دیده هایشان را از برق
شمشیر جلوه می دهند و به فرمان امامشان به پروردگار خود تقرب می جویند. آنها همگی شیرهاي ژیانی هستند که از جنگلهاي خود بیرون آمده اند، اگر اراده کنند که کوهها را از جاي خود بر کنند، بی تردید انجام می دهند!، آنها به حقیقت توحید خدا راه یافته اند.براي آنها در دل شب از ترس خدا ناله هائی است چون ناله مادران داغ پسر دیده، که شب زنده داران در دل شب و روزه داران در
طول روز هستند. گوئی اخلاق و آداب آنها یکی است. دلهاي آنها بر محبت و شفقت و خیرخواهی گرد آمده است.
(بشاره الاسلام:220/الزام الناصب:199/ینابیع الموده95:3)