یک اندیشکده بانفوذ آمریکایی به بررسی عوامل متعددی پرداخته است که احتمال بروز خشونت پس از برگزاری انتخابات را تشدید میکنند و ترامپ و رویکرد وی را یکی از عوامل اصلی این احتمال میداند.
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، در این مقاله بهقلم «دانیل بایمن» عضو ارشد سیاست خارجی اندیشکده آمریکایی بروکینگز و «کالین کلارک»، محقق ارشد مرکز سوفان و استادیار دانشگاه کارنگی ملون، آمده است: با نزدیک شدن انتخابات ریاست جمهوری آمریکا خطر خشونت رو به فزونی است. لفاظیهای فزاینده و تند و آتشین ریاست جمهوری آمریکا، قطبیشدن سیاسی این کشور، هیجانات مرتبط با پاندمی کوویدــ19 ناشی از ویروس کرونا، تجمعات و ضدتجمعات مرتبط با اعتراضات جنبش «جان سیاهان اهمیت دارد» و دیگر نگرانیها همگی کنار هم خطراتی را برای امنیت انتخابات و ایمنی عمومی بههمراه دارند.
در این گزارش آمده است: نهادهای انتظامی و شرکتهای رسانههای اجتماعی و دیگرانی که مراقب صلح هستند بهطور مرتب تهدیدات احتمالی را شناسایی میکنند و نسبت به آن هشدار میدهند اما با این حال تلاشهای آنها ممکن است کافی نباشد. بیشتر این احتمالات وابسته به مسئله خاص اقدامات ریاست جمهوری آمریکا است و پیشبینیها در اقدامات وی چندان خوشایند نیست.
بنا بر ارزیابی این اندیشکده: اگر خشونتی پیش آید، که احتمال آن فراوان بهنظر میرسد، مهمترین چالش، چگونگی ممانعت از سرازیر شدن آن به دیگر بخشها و از بین رفتن جان انسانها و اخلال در روند صلحآمیز سیاسی در این کشور خواهد بود.
اندیشکده بروکینگز، خطرات این انتخابات را بالا و هیجان ملی در این باره را تیره و تار ارزیابی میکند و مینویسد: در چند ماه گذشته، دونالد ترامپ بر آتش نارضایتی داخلی دمیده و ادعاهای بیاساسی درباره تقلب انتخاباتی مطرح کرده است. وی در تجمع انتخاباتی نوادا در ماه سپتامبر عنوان کرد دموکراتها تلاش دارند در انتخابات تقلب کنند چرا که تنها راه پیروزی آنها تقلب است. وی از طرفداران خواست هنگامی که به محل رأیگیری مراجعه میکنند مراقب و ناظر رأیگیری باشند.
در ادامه این مقاله آمده است: این حرفها مختص خود ترامپ نیست و اعضای خانواده وی، مشاوران نزدیک، چهرههای رسانهای راست افراطی و عده زیادی از افراد دیگر از هممسلکهای وی بهطوری خستگیناپذیر صحبت از تقلب در انتخابات کردهاند و ظاهراً درک یا نگرانیای در این باره ندارند که اینگونه حرفها چگونه میتواند بهشکل خشونت واقعی بروز کند.
در این مقاله همچنین به فراخوان ترامپ در نخستین مناظره از گروههای افراطی مانند گروه «پسران مغرور» Proud Boys اشاره شده است که از آنها خواست آماده باشند و آمده است که گروه جنبش اوآنون Oanon که اقدامات آنها از سوی ترامپ محکوم نشده است و یا گروه تندروی «پایبندان به قسم» The Oath Keepers نیز عنوان کردهاند که در صورت شکست ترامپ به خشونت متوسل خواهند شد.
در ادامه این گزارش به میزان شدید قطبیشدن جامعه آمریکا اشاره شده و آمده است: اکنون اینگونه مطرح میشود که اگر کسی بهنفع حزب رقیب رأی بدهد در بهترین حالت احمقی بیش نیست که گمراه شده و در بدترین حالت خائن و دشمن است. همچنین راستگرایان از افراد گمراهی مانند کایل ریتن هاوس که دو معترض به نژادپرستی را در خیابانهای شهر کنوشا به قتل رساند بهعنوان قهرمان و کسی یاد میکنند که از اجتماع خود دفاع کرده است و حتی یک وبسایت توانسته است صدها هزار دلار برای امور وکالت و دفاعیه از وی جمعآوری کند.
این کارشناسان بروکینگز هشدار دادند: اکثریت مردمی که اینگونه قطبی شدهاند از خشونت حمایت نمیکنند چه برسد به اینکه خودشان دست به خشونت بزنند اما تروریسم مسئلهای است که بازیچه دست تعداد اندکی از آدمها است.
در بخش دیگری از این گزارش با اشاره به تقویت افراطگرایی در طول پاندمی کوویدــ19 بهدلیل در معرض قرار گرفتن جامعه به اطلاعات غلط و تبلیغات سوء، انتخابات نوامبر امسال را انتخاباتی میداند که در آن برنده همه چیز را صاحب میشود و هیچ فضایی برای کسانی باقی نمیماند که در انتخابات گرایشی بهسمت حزب خاصی نگرفتهاند.
بروس هافمن، کارشناس تروریسم نیز عنوان کرده است که بین ماه فوریه تا آوریل (اوایل بروز کرونا) صفحات فیسبوک شاهد رشد 60درصدی طرفداری از فتنه بودند. برخی از افراد و گروهها حمایت خود را از جنگ داخلی و آنارشیسم و هرجومرج اعلام کردهاند و شمار آنها از زمان شیوع پاندمی تاکنون افزایش یافته است.
بنا بر این مقاله، اگر نتایج انتخابات نامشخص باشد و یا مورد مناقشه قرار گیرد میتواند در هر دو سوی چپ و راست جرقههایی ایجاد کند و موجبات ایجاد چرخهای از رادیکالیسم شود که هر دو سوی رقیب، دیگری را تهدیدی برای ماهیت وجودی خود قلمداد و بر اساس آن خود را آماده و بسیج کند، از این رو میزان خرید اسلحه و مهمات امسال به حدی بیسابقه رسید و بنا بر اعلام پلیس فدرال، خرید اسلحهای مانند کلت در سال گذشته بهمیزان خیرهکننده 80 درصد افزایش داشته است.
در انتهای این مقاله آمده است که متأسفانه خود رئیس جمهوری آمریکا برگی تعیینکننده در این میان است. او این قدرت را دارد که تهدید را کم و یا فضای قطبی را تقویت کند. اگر خشونتی بروز کند، رئیس جمهور آمریکا باید با شدت آن را محکوم کند حتی اگر طرف بازنده در انتخابات باشد. برنده یا بازنده، ترامپ باید با مقامات محلی و ایالتی همکاری کند تا قانون بتواند هرگونه خشونتی را در نطفه خاموش کند اما متأسفانه سابقه ترامپ نشان میدهد که وی ممکن است کارها را بدتر کند.