امام باقر (ع) در این حدیث شریف، بی ارزش بودن زرق و برق دنیا در چشم مؤمن منتظر، و در اولویت قرار گرفتن اعتقاد به امامت و انتظار فرج، و شرط بودن آن در صحت و قبولی دیگر اعمال بیان میکنند و میفرمایند:
کسیکه خداوند او را با این امر (امر امامت در عهد غیبت) آشنا ساخته، او را چه باك از اینکه در قله کوهی زندگی کند و از گیاه زمین ارتزاق کند تا مرگش فرا رسد.
(اصول کافی245:2)
