«امام مهدی(عج) و آینده زندگی» به قلم مهدی حکیمی برنامه های حضرت حجت(عج) پس از ظهور را بررسی می کند تا فرصتی به ویژه به نسل جوان برای آمادگی درک آن دوران دهد.
بنیاد فرهنگی مهدوی موعود(عج) کتاب «امام مهدی(عج) و آینده زندگی» را به قلم مهدی حکیمی منتشر کرده است.
اصلی ترین بحث این کتاب برنامه های حضرت مهدی (علیه السلام) بعد از ظهور است. نگارنده بر این باور است که با شناخت آن دوران انسان و بالاخص جوانان باید خود را به آن شرایط نزدیک کنند. چرا که به یک باره نمی توان در روحیات و اخلاقیات تحول ایجاد کرد بلکه این مسئله امری تدریجی است.
البته قبل از پرداختن به این بحث دو موضوع دیگر را مطرح کرده یعنی در بخش اول کتاب امام مهدی (علیه السلام) را از منظر قرآن و معصومین (علیهم السلام) از پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) تا امام حسن عسگری (علیه السلام) بررسی شده است.
بخش دوم کتاب که «میلاد موعود» نام گرفته، به مسائلی مثل ولادت، نسب و القاب حضرت حجت(عج) پرداخته و عقیده به موعود در ادیان را به صورتی مختصر و گذرا مطرح کرده است.
بخش سوم کتاب که اصلی ترین قسمت کتاب است. چشم اندازی است به حکومت حضرت مهدی(عج) و برنامه های ایشان در عصر ظهور و بررسی ابعاد مختلف مثل:
1. عدالت اجتماعی
2. رفاه اقتصادی و بهبود زندگی
3. مساوات و برابری
4. رشد علم و فرهنگ
5. سامان یابی زندگی
6. حکومت مستضعفان
7. حاکمیت فراگیر جهانی
8. روش زندگی امام موعود (علیه السلام)
براساس این گزارش، «داشتن تصویری مبهم و مجمل از رویدادهای آینده از نداشتنش بهتر است و در بسیاری از موارد دقت و قطعیت بسیار، اصلا ضرورت ندارد.» نویسنده با این رویکرد و برای اینکه تصویری هر چند اجمالی از دوران ظهور و حکومت امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف به جوانان و نوجوانان ارائه دهد، کتاب را نگاشته است. «آینده شناسی‌های دینی که پیامبران و امامان آگاه و راستگو آن را پیشگویی کرده‌اند و با علم خداوندی سخن گفته‌‌اند، موجب آرامش فکر و اطمینان انسان می‌شود» و نویسنده هم خواسته با ارائه چنین تصویری از آینده، جوانانی آینده شناس را تربیت کند و میتوان گفت در این هدف موفق بوده‌‌‌است.
این گزارش می افزاید: در مقدمه این کتاب آمده است: انسان ميان گذشته و آينده و ديروز و فردا زندگي مي‌كند و شخصيت و هستي او، به گذشته و آينده بستگي دارد؛ چنان كه اگر از گذشته‌اش بريده شود يا از آن بي‌خبر باشد دچار كمبود مي‌شود و نمي‌داند چگونه به وجود آمده و چگونه زندگي كرده است، زادگاهش كجاست و تاريخش چيست؟ همچنين اگر نسبت به آيندة خود و همة همنوعان انساني خود شناختي – اگر چه اندك- نداشته باشد و نداند كه او و ديگر انسان‌ها به كدام راه مي‌روند و چه سرنوشتي در انتظار آنان است، دچار سردرگمي و سرگرداني مي‌شود.
گذشته شناسي با علم تاريخ است و آينده شناسي در پرتو پيش بيني‌هاي ديني روشن مي‌شود و گهگاه آينده نگري‌هاي انساني، سايه روشني نسبت به آينده پديد مي‌آورد. آينده شناسي‌هاي انساني چون دليل روشني در دست ندارد احتمالي و فرضي است و چه بسيار كه اينگونه پيش گوئيها نادرست از كار درآيد.
امیرامومینن امام علي(ع) می فرمایند: «بدانيد كه در فردا (حوادثي پديد مي‌آيد) و در آينده مسائلي رخ خواهد داد كه براي شما ناآشنا و ناشناخته است…» (نهج البلاغه (فيض الاسلام)/ 425.)
امّا آينده شناسي‌هاي ديني، كه پيامبران و امامانِ آگاه و راستگو آن را پيشگويي كردند و با علم خدايي سخن گفتند، موجب آرامش فكر و اطمينان انسان مي‌شود چون پيامبران و امامان بارها و بارها پيشگوئيهايي كردند و همه راست و درست درآمده است. از اين رو، آنچه آنان دربارة آينده مي‌گويند حتمي است.
آينده شناسي، براي همة انسان‌ها لازم است؛ ليكن براي جوانان و نوجوانان لازمتر؛ زيرا افراد سالخورده و كهن سال بيشترين بخش عمرشان را گذرانده اند و بخش اندكي از زندگي شان، بيشتر باقي مانده است. امّا نوجوانان و جوانان بيشترين بخش عمرشان باقي مانده و آينده بيش از نيم قرن عمر آنان را تشكيل مي‌دهد.
از اين رو، بايد بيشتر بررسي كنند كه در آينده چه مسائلي رخ خواهد داد و چه پيشامدهايي در سر راه انسان قرار دارد. شايد در دوران آينده زندگي يك نوجوان يا جوان، همان حوادث بزرگ را كه پيشگويي كردند پديد آيد و اوضاع جهان دگرگون شود و حكومت‌هاي ظلم واژگون شوند و حكومت و دولتي خدايي آشكار گردد و همة انسان‌ها را به طور مساوي بنگرد و ظلم‌ها را نابود سازد و برابري و برادري ميان همة مردم پديد آورد. همة افراد انساني را چون يك خانواده به هم مهربان كند و اين مشكلات را بر طرف سازد.
نوجوان و جوان بايد به چنين روزهايي كه ممكن است در بقيه دوران زندگي او رخ دهد، توجه داشته باشد و خود را براي آن دوران و شرايط آن آماده كند، چون در هر اجتماعي شرايطي براي زندگي وجود دارد و بايد شايستگي زندگي در آن دوره را داشته باشد. بويژه اگر بخواهد فردي شايسته باشد، بايد از هم اكنون با به كارگيري روش‌هاي تربيتي و اخلاقي خود را شايسته بسازد. چون اخلاق‌هاي زشت و غير انساني يا اخلاق‌هاي زيبا و انساني، كم كم در انسان بوجود مي‌آيد و انسان را بالا مي‌برد يا پايين مي‌آورد؛ يكباره يك نوجوان يا جوان، نيك و نيك رفتار نمي‌شود، اين صفت ها همه، به تدريج و با مواظبت و تربيت در آدمي پديد مي‌آيد. بنابراين براي شركت در جامعة آينده كه جامعة انساني و اسلامي كامل است و همة رفتارها و كردارها نيك و زيباست، بايد از هم اكنون آماده شد و با نيكي و اخلاق انساني و تربيت درست خو گرفت و عادت كرد و خوبي‌ها را به صورت عادت‌هايي در روح جايگزين ساخت تا آنگاه كه انقلاب جهاني امام مهدي(عج) رخ داد، جوانان و نوجوانان شايستگي شركت در آن دوران را داشته باشند.
گفتنی است، طرح روی جلد که اشاره‌ای لطیف به مفهوم فرج بعد از شدّت دارد با موضوع و محتوای کتاب تناسب دارد.
شبستان
