حضرت محمد (ص)

اما نکته مهم دیگری که از این خطابه اولیه بر می آید، این است که گرچه طبق برخی روایات، « صیحه آسمانی » یا برخی معجزات دیگر، مرز بین پذیرش اصلاح و توبه، و یا عدم پذیرش اصلاح و توبه در نظر گرفته می شوند، اما ممکن است این مساله، موضوعی عام باشد و برای افراد در شرایط خاصی، کماکان فرصت « توبه » و « اصلاح » وجود داشته باشد.

علی ای حال ما با پدیده ای بی سابقه در تاریخ بشر مواجه خواهیم شد که از محاسبات منجمان قرن 21 هم خارج خواهد بود. حتی با وجود دقیق ترین اجسام رصدی همچون تلسکوپ های پیشرفته زمینی و فضایی

این فاصله زمانی، منشاء زمینی و غیر آسمانی بودن « صیحه شیطانی » را تقویت می نماید احتمالاً چند ساعتی که بین دو « صیحه » وجود دارند، فرصتی برای « تجدید قوا »، « برنامه ریزی »، و « اجرا » در اختیار اصحاب « شیطان » و دشمنان « دین خدا » می گذارد و آن ها با این فرصت به وجود آمده، تلاش خواهند کرد تا تاثیرات مثبت به وجود آمده توسط « صیحه آسمانی » را بر « قشر خاکستری » از بین ببرند!

بنابراین از لشکر بزرگ « 140 هزار نفر » ی اولیه « سفیانی »، در هنگام وقوع نبردهای سرنوشت ساز با « ایرانیان » و نیز « تصرف حجاز »، تنها « 35 هزار نفر » در هر لشکر باقی خواهند ماند که این کاهش فزاینده شمار لشکریان « سفیانی » در هر جبهه، یقیناً جلوه ای مهم از « مکر الهی » می باشد! بدین ترتیب با این ترفند از سپاهی دهشتناک و به غایت بزرگ و خطرناک، لشکری خسته، کم تعداد و سردرگم باقی خواهد ماند که با کمی فشار و سختی، نابود خواهد شد!

می توان به صورت تلویحی دریافت که همزمان با « خروج سفیانی »، « ایران » احتمالاً درگیر فتنه های متعددی خواهد شد که امکان تحرکات برون مرزی موثر را از « لشکر ایران » سلب می کند. نبرد با گروه های تکفیری در مرزهای شرقی، درگیری با گروه های جدایی طلب و حامیانشان در غرب، شمال غربی و جنوب شرقی کشور، اشتغال به خاموش نمودن فتنه ها و اغتشاشات داخلی که ممکن است منشاء فرهنگی یا اعتراضات معیشتی داشته باشند، همگی از جمله دلایل احتمالی زمین گیر شدن ایران در آن مقطع زمانی و چالش در ورود به معادلات منطقه ای خواهند بود.

به نظر مولف این سلسله مقالات، عبارات ذکر شده در این بخش از روایت « موثقه جابر »، مهم ترین روایت ذکر شده پیرامون تحرکات لشکر « خراسان » یا « ایران » در روایات آخرالزمانی است. این سطور به ظاهر ساده، ممکن است چندان به نظر مخاطبان ارجمند، مهم به نظر نرسند، اما چرایی اهمیت فوق العاده زیاد این بخش از روایت « موثقه جابر » را ذکر می نماییم.

سپس با استفاده از مهره دست نشانده خود یعنی « سفیانی »، تلاش خواهد کرد تا به مرکز « هلال شیعی » حمله کرده و « شکم هلال » مذکور را بدرد! به همین دلیل است که « سفیانی » بلافاصله بعد از تسلط بر « سوریه »، تمام تمرکز خود را بر تصرف « عراق » قرار می دهد و بجز وقفه موقت « قرقیسیا »، سریعاً شمال و مرکز « عراق » را نیز اشغال می نماید. در این مرحله، وضعیت هلال شیعی، به صورت تصویر فوق در می آید!